De moorden van Jeugdzorg

Savanna
> Savanna was een driejarige peuter, werd door mishandeling en ondervoeding uiteindelijk dood met een paar sokken in haar mond <a href="http:/uitspraken.rechtspraak.nl/inziendocument?id=ECLI:NL:RBSGR:2007:BB8016">in de achterbak van een auto gevonden. De moeder kreeg zes jaar cel en de stiefvader twee jaar. Uniek aan de zaak was dat ook de gezinsvoogd van het meisje is vervolgd. De tenlastelegging was zware mishandeling en dood door schuld. De gezinsvoogd had volgens het OM eerder signalen moeten oppikken van de mishandeling van Savanna en haar eerder uit huis moeten plaatsen. Uiteindelijk is de strafeis ‘dood door schuld’ veranderd in ‘zwaar lichamelijk letsel door schuld’. En werd geen celstraf maar een voorwaardelijke werkstraf van 150 uur tegen de gezinsvoogd geëist omdat het OM een signaal wilde stellen dat gezinsvoogden eerder zouden moeten ingrijpen en niet onschendbaar zijn.

Uiteindelijk is de gezinsvoogd op 16 november 2007 vrijgesproken, op de uitspraak volgde een luid applaus uit de zaal van haar collega's. Uit berichten in de media blijkt dat Hoofdofficier van Justitie van Hollands-Midden mr. C. Nooy, in der tijd aangaf dat er positieve punten aan de uitspraak zijn: ‘toen wij de gezinsvoogd dagvaardden, kwamen er heftige reacties uit de maatschappij. De rechtbank erkende vandaag dat er stevige verwijten te maken zijn aan het adres van de gezinsvoogd. Ook sprak de rechter zijn begrip uit voor onze dagvaarding'.
> <br> Aan de verdachte gezinsvoogd werd primair verweten dat zij, werkzaam als gezinsvoogd, heeft nagelaten maatregelen te treffen, als gevolg waarvan een meisje van drie jaar oud, Savanna, is overleden. De rechtbank concludeerde dat verdachte als gezinsvoogd van Savanna niet al datgene heeft gedaan wat van haar in die situatie kon en mocht worden verwacht. Dit betekende volgens de rechtbank evenwel niet zonder meer dat verdachte een strafrechtelijk verwijt kan worden gemaakt, in die zin dat zij schuld zou hebben aan (primair) de dood, dan wel (subsidiair) aan het zwaar lichamelijk letsel van Savanna. Daartoe zou in ieder geval dienen te worden vastgesteld dat er sprake is van een causaal verband tussen het in de tenlastelegging bedoelde nalaten en die dood dan wel dat zwaar lichamelijk letsel. Vast staat dat de dood van Savanna het directe gevolg is van de gedragingen van haar moeder op 20 september 2004.

Het feit dat de gezinsvoogd van Savanne niet aan waarheidsvinding deed, en dat feitelijk alle medewerkers in de kinderbescherming in strijd met het belang van het kind en de wet niet aan waarheidsvinding doen, is niet aan de orde gekomen in de strafzaak tegen de gezinsvoogd van Savanne. Eerst nu blijkt dat de gezinsvoogd van Savanne in strijd met de verplichtingen als kinderbeschermer geen feitenonderzoek heeft gedaan naar de omstandigheden van de peuter. En kennelijk niet heeft willen weten wat er waarachtig aan de hand was met de peuter en wat er met haar gebeurde. Van waarheidsvinding door gezinsvoogden gaat vanzelfsprekend een speciaal-preventieve, en generaal-preventieve werking uit. De verdediging van de gezinsvoogd stelde:

hoe de hulpverlening ook georganiseerd wordt, er zal nooit voorkomen kunnen worden dat andere kinderen hetzelfde overkomt als Savanna.

Het is vanzelfsprekend dat nu de kinderbeschermers in strijd met de (overigens ambtelijke) taken en bevoegdheden niet aan waarheidsvinding doen, zij er niet aan bijdragen dat voorkomen wordt dat andere kinderen hetzelfde overkomt als Savanne. De afwezigheid van waarheidsvinding door de gezinsvoogd van Savanne is vanzelfsprekend een blatante inbreuk op de beginselen van  behoorlijke kinderbescherming. Omdat nu blijkt dat de gezinsvoogd van Savanne niet aan waarheidsvinding heeft gedaan, heeft de gezinsvoogd nagelaten te handelen op basis van de signalen die haar middels waarheidsvindingen zouden hebben bereikt. De afwezigheid van waarheidsvinding door de gezinsvoogd is het nalaten van het treffen van maatregelen. Waarheidsvinding had in het geval van Savanne ertoe bijgedragen of althans bij kunnen dragen dat de peuter tijdig uit huis geplaatst was dan wel geplaatst was op een medisch kinderdagverblijf of een peuterspeelzaal of althans dat de risico's voor Savanna beter ingeschat waren.

Als gezinsvoogd niet aan waarheidsvinding doen is onrechtmatig en de basis voor zware misdrijven. Uit eigen waarneming weet de gezinsvoogd van Savanna dat Savanna een aantal keer blauwe plekken had, er soms erg bleek uit kon zien en kringen onder haar ogen had. De gezinsvoogd heeft zich bij twijfels daarover niet steeds verlaten op waarheidsvinding. De kinderbescherming doet nóóit aan waarheidsvinding. De rechtbank was van oordeel dat, indien verdachte anders met de informatie van derden, haar eigen waarnemingen en de informatie uit het verleden was omgegaan, en zij die informatie ook beter met elkaar in verband had gebracht, zij tot andere afwegingen had kunnen komen. Dat de gezinsvoogd niet tot een andere afweging is gekomen komt omdat -zo blijkt nu- de gezinsvoogd in strijd met de wet en de algemene taken en bevoegdheden van kinderbeschermers, niet aan waarheidsvinding gedaan heeft.

Maasmeisje
> De moord op het 'Maasmeisje' was een geruchtmakende moordzaak in Rotterdam in 2006. 'Maasmeisje' is de naam die gegeven werd aan een in eerste instantie onbekend persoon waarvan enkele lichaamsdelen gedurende een periode van enkele weken werden teruggevonden in gesloten tassen in de Nieuwe Maas. Het zogenoemde Maasmeisje bleek de 12-jarige Géssica Gomes, een Rotterdamse van Kaapverdische komaf. Ze was op het moment van overlijden slechts 12 jaar, een leerlinge van basisschool "<em>Het Pluspunt<em>" in Vreewijk. De zaak doet denken aan die van de peuter Savanna. Die is eind 2004 dood aangetroffen in de kofferbak van haar moeders auto.

Jeugdzorg en de Kinderbescherming bleken ernstige fouten te hebben gemaakt. De Inspectie Jeugdzorg bracht een vernietigend rapport uit over zaak-Savanna (NB: rapport is verwijderd van de site van Inspectie Jeugdzorg). Inspectie Jeugdzorg heeft ook onderzoek verricht naar het falen van de kinderbeschermers bij de dood van het Maasmeisje. Ook in de zaak van het Maasmeisje bracht Inspectie Jeugdzorg een vernietigend rapport uit over de Jeugdzorg (NB: rapport is verwijderd van de site van Inspectie Jeugdzorg). Veiligheid van het Maasmeisje stond niet voorop bij de kinderbeschermers. 'Van professionals in de JGZ mag' volgens het rapport 'worden verwacht dat zij zich bij signalen voor wat betreft mogelijke risico's voor een kind actief opstellen en handelen conform wet- en regelgeving en het basistakenpakket van de JGZ.' Dat actief opstellen en handelen conform wet- en regelgeving en het basistakenpakket van de JGZ houdt vanzelfsprekend waarheidsvinding in. Door in strijd met de wet- en regelgeving en het basistakenpakket van de JGZ niet aan waarheidsvinding te doen hebben de kinderbeschermers willens en wetens bijgedragen de dood van het Maasmeisje.
> <br> Broertjes Ruben en Julian
> De broertjes Ruben (9) en Julian (7) werden 07 mei 2013 dood gevonden in de buurt van het Utrechtse dorp Cothen. De jongens werden zo goed als zeker vermoord door hun vader, die daarna zelfmoord pleegde. De conclusie van de Inspectie Jeugdzorg en de Inspectie voor de Gezondheidszorg naar het handelen van de kinderbeschermers is dat de dood van de broertjes Ruben en Julian in Zeist de jeugdzorg- en gezondheidsinstellingen niet te verwijten was. De zorg was volgens de inspectie niet perfect gegaan en er zijn verbeterpunten, maar <a href="http:/www.rijksoverheid.nl/nieuws/2013/09/30/onderzoek-naar-hulpverlening-ruben-en-julian-naar-tweede-kamer.html">volgens de inspectie was de zorg al met al voldoende (NB: pagina is verwijderd van de site van de Rijksoverheid). Gezien het chronische gebrek aan waarheidsvinding door de kinderbescherming is deze conclusie bizar.

Met geen enkele mogelijkheid kan of mag aangenomen worden dat de zorg door de jeugdzorg- en gezondheidsinstellingen geleverd voldoende is nu de kinderbeschermers structureel in strijd met de wet- en regelgeving niet aan waarheidsvinding doen. Indicatiestellingen of zorg zonder waarheidsvinding bezit geen enkele garantie. In het rapport van de Inspectie Jeugdzorg over het casusonderzoek naar het overlijden van de broertjes Ruben en Julian staat op pagina 37 de volgende zin:

Zogenaamde ‘waarheidsvinding’ is vaak niet mogelijk, soms omdat er geen contacten (meer) bestaan met de andere ouder, veelal omdat feiten zoals die door ouders gepresenteerd worden lijnrecht tegenover elkaar staan.

Deze zin is niet te begrijpen in het licht van de wet- en regelgeving en de taken en bevoegdheden van de kinderbeschermers. Hoezo “zogenaamde 'waarheidsvinding'”? Wat is er “zogenaamd” aan de waarheidsvinding die nota bene in het belang van het kind besloten ligt? Wanneer het OM strafrechtelijk onderzoek doet worden feiten vaak ook lijnrecht tegenover elkaar gepresenteerd. Desondanks zal het OM dan niet bepleiten dat 'zogenaamde' waarheidsvinding niet mogelijk is. Ook staat er op bladzijde 38:

Echter bij veel zorgen kan niet objectief worden vastgesteld of de geuite zorgen terecht zijn, ook niet door een onderzoek door de politie, het AMK of de Raad voor de Kinderbescherming. Dit terwijl het onderzoek naar de gemelde zorgen voor alle betrokkenen, niet in het minst voor de kinderen, buitengewoon belastend is.

Bij veel zorgen kan niet objectief worden vastgesteld of de geuite zorgen terecht zijn? Dat is een aanname die geen enkele grondslag heeft. Als dit zou zijn kunnen Officieren van Justitie hun werk niet doen.
> <br> UHP Hansje
> De UHP van Hansje is een ander (niet dodelijk) wapenfeit van de kinderbeschermers wat de gemoederen van mensen niet onberoerd heeft gelaten. <a href="http:/www.trouw.nl/tr/nl/4492/Nederland/article/detail/3672320/2014/06/14/Uithuisplaatsing-Hansje-schokt.dhtml">De video van de UHP van Hansje is openbaar gemaakt. Vaststaat dat deze UHP met hulp van de sterke arm van politie niet vergezeld is gegaan van een vooraf rechtsgeldig door een deurwaarder betekende rechterlijke last. Dus alleen daarom al is de UHP onrechtmatig. Het 6-jarige jochie werd huilend weggehaald bij zijn moeder na een uitspraak van de rechter. Het wilde niet weg bij zijn moeder. Uit berichten in de media en het verzoekschrift van de kinderbeschermers blijkt dat de UHP kennelijk is aangevraagd in het belang van de vader, om omgang te hebben met zijn kind. Het is niet de rol van de jeugdzorg om de omvang met kinderen voor vaders te verzorgen.

De kinderombudsman stelt een formeel onderzoek in naar de uithuisplaatsing van het het jongetje Hans. Tevens stelt de Kinderombudsman een onderzoek in naar de gevolgen van door de rechter opgelegde uithuisplaatsingen van kinderen van ouders die in een vechtscheiding zijn beland. "Het lijkt er op dat dit geen incidenten zijn, terwijl we helemaal niet weten wat de gevolgen zijn voor deze kinderen", aldus de Kinderombudsman. In de media zegt een woordvoerder van de jeugdzorg over de UHP van Hansje:

Ga er maar van uit dat alles is gedaan om zulke afgrijselijke scènes te voorkomen. Dit wil niemand.

En:

We snappen de emotie die de filmpjes op internet oproepen. Maar dit is slechts één kant van het verhaal. En het laatste stukje van een lang, zorgvuldig gevolgd traject. Je krijgt hier niet te zien wat jeugdzorg heeft gedaan om dit te voorkomen.

Er is geen enkele zorgvuldigheid of kwaliteit te verwachten wanneer er niet aan waarheidsvinding gedaan wordt in de kinderbescherming. Omdat bekend is dat de jeugdzorg niet aan waarheidsvinding doet zijn dit soort sussende opmerkingen van woordvoerders van de kinderbescherming enkel te zien als misleidende bezweringsformules om het verwijt af te wentelen dat de jeugdzorg op schandalige wijze in strijd met wet- en regelgeving opereert.
> <br> Het gebrek aan waarheidsvinding is het fundament voor de grote maatschappelijke onrust in verband met de jeugdzorg. Elke uithuisplaatsing die niet vergezeld gaat van waarheidsvinding, dus waarbij niet geobjectiveerd is wat de waarachtige feiten en omstandigheden zijn, is vanzelfsprekend onrechtmatig én strafbaar.